Ο Claude Hartmann ζει και εργάζεται στη Γαλλία, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη Βρετάνη και το Παρίσι. Τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα, όπου ζωγραφίζει τοπία, ανθρώπους και στιγμές. Έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες εκθέσεις, με πιο πρόσφατη τη μεγάλη έκθεση στο Παρίσι με τίτλο «Επιστροφές στην Ελλάδα», αφιερωμένη στο έργο του που δημιουργήθηκε στη χώρα. Η έκθεση αυτή περιλάμβανε 40 έργα ζωγραφικής καθώς και την έκδοση ενός βιβλίου για το ταξίδι και τη δημιουργική του πορεία στην Ελλάδα. Με μεγάλη χαρά, ο Claude Hartmann επιστρέφει τώρα στα Κύθηρα, για να παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια έκθεση-διάλογο ανάμεσα στα τοπία της Βρετάνης και της Ελλάδας — δύο περιοχές που αποτελούν γι’ αυτόν πηγές έμπνευσης, αναστοχασμού και καλλιτεχνικής αναζήτησης.
Ο ίδιος σημειώνει: «Πιστεύω, όπως έλεγε και ο Paul Klee, ότι η τέχνη δεν έχει ως στόχο να αναπαράγει το ορατό, αλλά να καθιστά το αόρατο ορατό. Όπως και η αρχιτεκτονική (που υπήρξε το πρώτο μου επάγγελμα), έτσι και η τέχνη έχει να κάνει με την αποκάλυψη δυνάμεων, με τη σχέση του εσωτερικού και του εξωτερικού, τη διαφάνεια, την εξωστρε΄φεια, την απεραντοσύνη, την προστασία… και με τη μαγεία εκείνων των τόπων όπου ταλαντεύεται κανείς ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο. Πιστεύω πως η ζωγραφική είναι μια προσπάθεια να ανήκεις, να είσαι εκεί… να φέρνεις στο φως ό,τι βρίσκεται στη σκιά· είναι μια πράξη προσφοράς, μια χειρονομία αντίστασης στην απομάκρυνση της πραγματικότητας· είναι η απόπειρα να δοθεί σχήμα, να εκφραστεί η φλογερή οικειότητα των όντων, των μορφών και των αντικειμένων μέσα στο τοπίο· να επανασυντεθεί μια άλλη πραγματικότητα· να κοιτάξεις τη συγκινητική ομορφιά ενός ορίου που μετακινείται συνεχώς. Ζωγραφική σημαίνει να είσαι ταυτόχρονα "μέσα" και "έξω". Είναι ένας τρόπος ύπαρξης, εδώ και τώρα — στοχαστικός, απαραίτητος, ουσιαστικός. Βλέπω τους πίνακές μου σαν βλέμματα, μαρτυρίες, παράθυρα, ανοίγματα προς τον κόσμο… σαν ιστορίες. Για μένα, ένας πίνακας είναι κάτι περισσότερο από μια εικόνα· είναι στιγμή και ωδή.»
Η έκθεση αυτή είναι μια πρόσκληση για στοχασμό πάνω στο τοπίο, τη μνήμη, το χώρο και την αίσθηση του ανήκειν. Μέσα από τη συνύπαρξη έργων που γεννήθηκαν στη Βρετάνη και στην Ελλάδα, ο καλλιτέχνης προσφέρει έναν εικαστικό διάλογο ανάμεσα σε δύο κόσμους, αλλά και μια προσωπική αφήγηση για την ύπαρξη, την ομορφιά και τη δημιουργία.
