Ο Claude Hartmann ζει και εργάζεται στη Γαλλία, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη Βρετάνη και το Παρίσι. Τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα, όπου ζωγραφίζει τοπία, ανθρώπους και στιγμές. Έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες εκθέσεις, με πιο πρόσφατη τη μεγάλη έκθεση στο Παρίσι με τίτλο «Επιστροφές στην Ελλάδα», αφιερωμένη στο έργο του που δημιουργήθηκε στη χώρα. Η έκθεση αυτή περιλάμβανε 40 έργα ζωγραφικής καθώς και την έκδοση ενός βιβλίου για το ταξίδι και τη δημιουργική του πορεία στην Ελλάδα.
Με μεγάλη χαρά, ο Claude Hartmann επιστρέφει τώρα στα Κύθηρα, για να παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια έκθεση-διάλογο ανάμεσα στα τοπία της Βρετάνης και της Ελλάδας - δύο περιοχές που αποτελούν γι’ αυτόν πηγές έμπνευσης, αναθεώρησης και καλλιτεχνικής αναζήτησης.
Η έκθεση αυτή είναι μια πρόσκληση για στοχασμό πάνω στο τοπίο, τη μνήμη, το χώρο και την αίσθηση του ανήκειν. Μέσα από τη συνύπαρξη έργων που γεννήθηκαν στη Βρετάνη και την Ελλάδα, ο καλλιτέχνης προσφέρει έναν εικαστικό διάλογο ανάμεσα σε δύο κόσμους, αλλά και μια προσωπική αφήγηση για την ύπαρξη, την ομορφιά και τη δημιουργία.
Ο ίδιος σημειώνει:
Πιστεύω, όπως έλεγε και ο Paul Klee, ότι η τέχνη δεν αναπαριστά το ορατό, αλλά καθιστά ορατό ό,τι είναι αόρατο. Όπως και η αρχιτεκτονική (που υπήρξε το πρώτο μου επάγγελμα), έτσι και η τέχνη έχει να κάνει με την αποκάλυψη δυνάμεων, τη διαφάνεια, την εξωστρέφεια, την απεραντοσύνη, την προστασία… και με τη μαγεία εκείνων των τόπων όπου ταλαντεύεται κανείς ανάμεσα στον «εσωτερικό» και τον «εξωτερικό» κόσμο. Πιστεύω πως το να ζωγραφίζει κανείς είναι μια προσπάθεια να ανήκει, να είναι παρών· να φέρνει στο φως ό,τι βρίσκεται στη σκιά· με τη ζωγραφική δίνει σχήμα, χαρακτηριστικά, εκθέτει αλλά και εξηγεί μια πραγματικότητα που διαφεύγει - και όλα αυτά στην προσπάθεια να εκφράσει τη φλογερή οικειότητα των όντων, των μορφών και των αντικειμένων μέσα στο τοπίο. Και τελικά να ανασυνθέσει μια άλλη πραγματικότητα, ατενίζοντας τη συγκινητική ομορφιά ενός ορίου που μετακινείται συνεχώς. Πιστεύω ότι η ζωγραφική είναι ένας τρόπος ύπαρξης, εδώ και τώρα: στοχαστικός, απαραίτητος, ουσιαστικός. Βλέπω τους πίνακές μου σαν βλέμματα, μαρτυρίες, παράθυρα, ανοίγματα προς τον κόσμο… σαν ιστορίες. Για μένα, ένας πίνακας είναι κάτι περισσότερο από μια εικόνα· είναι στιγμή και απότιση φόρου τιμής.
